دست بردارز پيشاني خويش
چين زرخساره بينداز به دور
ابرها ميگذرند از سر شهر
شهر ميماند و فرياد و سرور
باز دست من و تو، تو ومن
حلقه مي بنددبرگردن دوست
باز مي آيد خندان خندان
آنکه چشمان تواينک سوي اوست!
باز از هر گذري ميگذرند
سايه هاصف به صف ودست به دست
باز ميريزد تن بر سر موج
مرغ مستانه توفان ،سرمست
نعره ميپيچد در جنگل باز
هر صداي دگري ميميرد
مي خزد در ته گور اسکلتي
کاروان راه ز سر ميگيرد!